Δοξαστικό

Πληρώνω το τίμημα της ομορφιάς αγόγγυστα.

Ακόμη!

Κατά ριπάς

Εδώ και καιρό κατοικώ σ’ ένα σπίτι όλο μνηστήρες

Μα δεν με λένε Πηνελόπη

Τρώνε το βιός μου

Και μεθούν

Τις νύχτες με ξοδεύουν

Κι όταν κάποτε

Αγανακτισμένη

φώναξα

Ότι δεν έχουν δικαίωμα πάνω μου

Μου είπαν:

Όλο θράσος – να τους έβλεπες –

«Δεν υπάρχει για σένα Οδυσσέας

Ζήσε με το μύθο σου και σώπα.»

Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Θα φτάνουμε ως εκείνη τη μέρα αργά

Κάθε μέρα και λίγο απ’ το μόχθο

Κάθε μέρα και λίγο απ’ την αγρύπνια

Κάθε μέρα και λίγο

Όχι για να γιορτάσουμε

Όχι.

Πού να ‘βρει τόπο να στηθεί η γιορτή;

Μόνο για να υπογραμμίσουμε

-με τρεις λέξεις-

Το έλλειμμά μας.

20/3/2012

και 19/3/2011

Στην εικόνα: καθιστή μορφή χαραγμένη σε βότσαλο από τη Μαγούλα Μαγνησίας χρονολογείται περί το 6.500 - 4.500 π.Χ. Μουσείο Βόλου.

Διαλεκτική

Κάποτε ένα όνειρο

λογαριάζαμε να είναι

ίσα με μια τρικυμία

Τώρα μια κουταλιά νερό

κι αυτό δεν βρίσκεται.

Η εικόνα είναι του Simon Pemberton