Η πρώτη λέξη του
Συμβόλου της πίστεως, η οποία του έδωσε στον καθημερινό μας λόγο το όνομά του,
«το Πιστεύω» είναι μία λέξη δυναμική και ανακουφιστική συνάμα. Όταν πιστεύω,
εμπιστεύομαι. Όταν πιστεύω αφήνομαι. Όταν πιστεύω είμαι ανοικτός, δεκτικός και
ειλικρινής, ακριβώς γιατί γνωρίζω ότι και ο άλλος, ο απέναντί μου, είναι το
ίδιο μ’ εμένα. Χωρίς πίστη και εμπιστοσύνη δεν οικοδομείται καμία σχέση, πολύ
δε περισσότερο η σχέση μας με τον Θεό. Πολλές φορές στην κεκτημένη ταχύτητα της
αποστήθισης του Συμβόλου, ξεχνάμε τον δυναμισμό αυτής της πρώτης λέξης και
πρωταρχικής προϋπόθεσης στην σχέση μας μαζί Του. Εκφέρουμε την πρώτη λέξη στον
ενικό αριθμό, παρότι διατυπώθηκε στον πληθυντικό. Γιατί; Γιατί η σχέση και η
πίστη μας προς τον Θεό είναι προσωπική. Η επικοινωνία μας μαζί Του το ίδιο. Του
μιλάμε στον ενικό, είμαστε ένας προς Έναν. Ακόμη και όταν Του θυμώνουμε, ακόμη
και όταν αναρωτιόμαστε το γιατί, ακόμη και όταν Του ζητάμε εξηγήσεις…
Καμαρώνω πολύ γιατί έχω κάτι εκλεκτά ανίψια που αποτελούν μέρος της δημιουργικής ομάδας Button...
Όταν διαβάζεις βιβλία βρίσκεις πιο εύκολα τη θέση σου στη ζωή
Μια βιωματική άσκηση για το βιβλίο και το κοινό του στην Ελλάδα, η οποία βασίστηκε στα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας του ΟΣΔΕΛ "Αναγνώσεις, αναγνώστες και αναγνώστριες: Το βιβλίο και το κοινό του στην Ελλάδα", η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την επιστημονική διεύθυνση του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, το βιβλίο όχι μόνο συμβάλλει σημαντικά στην προσωπική και την επαγγελματική εξέλιξη, αλλά ανοίγει και τον δρόμο για μια κοινωνία με ίσες ευκαιρίες για όλες και όλους.
Ας εργαστούμε μαζί για μια κοινωνία όπου όλες και όλοι θα έχουμε ίση πρόσβαση στο βιβλίο.
Σε μια ιδέα του καθηγητή Νίκου Παναγιωτόπουλου (Nikos Panayotopoulos)
Η Κέρια είναι ένα χωριό, μικρό, αληθινά μικρό. Ελάχιστα σπίτια, ένας Ναός, πολλά μικρά μισογκρεμισμένα μονόχωρα εκκλησάκια, ελιές, αγκάθια, πέτρες, πολλές πέτρες και ομορφιά ορατή μόνο σε όσους μπορούν να την δουν.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι αγαπούν το χωριό τους, φροντίζουν τα πατρογονικά σπίτια και τις ελιές τους, θυμούνται και τιμούν τις παραδόσεις τους. Οι νεαροί ωστόσο δεν αρκούνται σε αυτά. Ανάμεσα στις σπουδαίες πρωτοβουλίες τους είναι και ο πολυετής αγώνας για την διάσωση του Ι. Ναού του Αγίου Ιωάννη. Ο Ναός απειλείται από την φθορά του χρόνου και χρειάζεται απαραιτήτως η συνεργασία πολιτείας, εκκλησίας και ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την διάσωσή του.
Η ανέγερση του τοποθετείται πιθανότατα στο β΄ μισό του 13ου αιώνα.
Ημισύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός με σύγχρονο και ισοπλατή νάρθηκα. Με βάση την κλίμακα, τον ιδιαίτερα τονισμένο κατά μήκος άξονα και τη διάπλαση των όψεών του, αποτελεί ένα από τα επιβλητικότερα οικοδομήματα της χερσονήσου της Μάνης. Κυρίαρχο γνώρισμα του μνημείου αποτελούν τα πολυάριθμα εντοιχισμένα μαρμάρινα μέλη που ποικίλλουν τη βόρεια, τη νότια και κατεξοχήν τη δυτική πλευρά του.
Παρατίθεται εδώ η βιβλιογραφία που συγκέντρωσε ο συντοπίτης μας Δημήτρης Π. Μαριόλης, δικηγόρος-εθνολόγος ιστορικός, καθώς και μέρος της αλληλογραφίας με τον Υπουργείο Πολιτισμού με την πεποίθηση ότι κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος και η προσπάθεια για την διάσωση του Ναού θα στεφθεί με επιτυχία.
Ενδεικτικήβιβλιογραφία:
H. Megaw, “Byzantine Architecture in Mani”, The Annual of the British School at Athens
33 (1932-1933), 160 καισποραδικά.
Α. Σ.
Δεληβορριάς, «Ειδήσεις εκ Λακωνίας», Αρχαιολογικά
Ανάλεκτα εξ Αθηνών 1 (1968), τεύχ. 2, 119.
P. L. Vocotopoulos, “The Concealed Course Technique:
Further Examples and a Few Remarks”, Jahrbuch
der Österreichischen Byzantinistik 28 (1979), 257 αρ. 20, 260.
Χ. Μπούρας, Βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική
στην Ελλάδα, Αθήνα 2001, 189.
Χ. Μπούρας, Λ. Μπούρα, ΗΕλλαδικήναοδομίακατάτον 12οαιώνα, Αθήνα 2002, 186-187 και σποραδικά.
Ε. Γ. Σαράντη,
«Βυζαντινοί, Ιταλοί και οι αρχαιότητες: η μαρτυρία του Κυριακού του Αγκωνίτη», Δύμη, Φραγκοκρατία – Βενετοκρατία – Α΄
Τουρκοκρατία, 1-2 Οκτωβρίου 2005, Πρακτικά Συνεδρίου, Ε. Γ. Σαράντη (επιστ.
επιμ.), Πάτρα 2012, 184.
Α. Μέξια, «Η σύνθεση των όψεων του ναού
του Αγίου Ιωάννη στην Κέρια της Μέσα Μάνης. Ο ρόλος των εντοιχισμένων
μαρμάρινων μελών», Τιμητικός Τόμος για
την Ομότιμη Καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Σοφία
Καλοπίση-Βέρτη, υπό έκδοση.