Ταμείο χρόνου Ι
Έτσι σιωπηλά έρχονται οι λέξεις
Σκάβουν μέσα μας
Και επουλώνουν τη σιωπή
Είναι σαν τα χέρια
που αγγίζουν τις πληγές μας
και δεν φοβούνται
Έτσι σιωπηλά
Γερνούν και οι μέρες
Δύο, τέσσερεις, δυο μήνες, χρόνος
Ώσπου και η απουσία σου ακόμη
Να είναι ολωσδιόλου απαρατήρητη.
*****
Ταμείο χρόνου ΙΙ
Έτσι αργά έρχονται οι μέρες
Σκύβουν μέσα μας
ακέραιες
και επουλώνουν την απουσία
Είναι σαν τα χέρια
που αγγίζουν τις πληγές μας
και δεν φοβούνται
Μια μια, ανεπαίσθητα
Γερνούν και οι λέξεις
-Δύο, τέσσερεις, δυο μήνες, χρόνος-
Ώσπου και η ίδια η σιωπή
Να είναι ολωσδιόλου απαρατήρητη.
ΥΓ. Και τα δύο ποιήματα είχαν κάτι – άλλο το καθένα – να πουν. Γι
αυτό τα «εκθέτω» έτσι γυμνά, ανολοκλήρωτα… είναι φορές που ο ποιητής δεν θέλει
απλά να δημοσιεύσει ένα ποίημα, αλλά να μοιραστεί την πορεία της σκέψης του,
την αίσθηση και, γιατί όχι, την προσωπική του μάχη με την ερημία και την θλίψη.
