Το δικό μου ποίημα για τους πρόσφυγες, "έρχεται" από το Φαρμακονήσι του 2014. Η φωτογραφία όμως από το Κέντρο Φιλοξενίας Σχιστού του 2016.... Δεν θέλω να σκεφτώ ούτε να φανταστώ τι θα συμβεί σ' αυτά τα παιδιά που συναντήσαμε εκεί το Σάββατο. Θέλω να εμποδίσουμε κάθε κακό, κάθε δυσοίωνη προοπτική για τα παιδιά του Κόσμου. Αυτό θέλω.
ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ
Δεν μπορεί, όλοι θα γνωρίζετε έναν
Κάποιον από αυτούς θα έχετε αγαπήσει
Ή απλώς συμπαθήσει
Κάποιο μικρό χαριτωμένο παιδί ίσως;
Μ’ εκείνα τα μεγάλα σκούρα μάτια
και το μελωμένο βλέμμα
κι εκείνες τις ολωσδιόλου αστείες
εκφράσεις και τις σπασμένες λέξεις
να ακούγονται από τα χείλη του
τόσο τρυφερά
Ε, αυτόν, τον αγαπημένο,
αυτόν τον έναν, τον δικό σας
φανταστείτε τον στον πάτο της θάλασσας
Μόνον, αβοήθητο, νεκρό
Τότε θα καταλάβετε
και θα πενθήσετε για τους άλλους
χιλιάδες.
Το ποίημα βρίσκεται στην συλλογή «Η Εποχή των Λέξεων», Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2015.
Η φωτογραφία είναι του Giorgos Kazianis.
