Ποτέ δεν είδα τα χρόνια μου ως
τμήμα του αιώνα, αλλά ως κάτι ελάχιστο μέσα στην αιωνιότητα. Γι αυτό χαίρομαι
την κάθε μέρα κι ακόμη περισσότερο απολαμβάνω τον κάθε χρόνο. Μεγαλώνω και μ’
αρέσει, γιατί τα περισσότερα λάθη μου τα έκανα μικρή, τότε που νόμιζα ότι τα ξέρω όλα και δεν είχα την διάκριση να δω ότι άλλοι ξέρουν περισσότερα.
Δεν είδα τον χρόνο που περνάει ως
βήμα προς τον θάνατο αλλά ως ένα δικό μου πέρασμα από την ζωή. Σπουδαία
υπόθεση η ζωή. Με γέμισε χαρές... πρόσωπα εξαιρετικά. Με γέμισε και λύπες, θλίψεις,
απώλειες, πόνο, αλλά τι ζωή θα ήταν χωρίς αυτά;
Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι τα
γενέθλια, όπως και οι Πρωτοχρονιές, μου είναι πολύ σημαντικά. Τα περιμένω,
ανυπομονώ και τα χαίρομαι. Όχι για τα δώρα ή ό,τι άλλο φέρνουν, αλλά για την δυνατότητα
κάθε φορά να ορίζω και να υποδέχομαι μια νέα αρχή. Λίγο είναι αυτό;
Δοξάζω τον Θεό για τα χρόνια που
μου επέτρεψε να ζήσω, για όσα μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω και να πράξω,
για τους ανθρώπους με τους οποίους με αντάμωσε, κυρίως όμως τον δοξάζω για τα λάθη
που με άφησε να κάνω, κάποια ήταν εξαιρετικά απολαυστικά και κάποια
διδακτικότατα, αυτά με έκαναν αυτό που είμαι.
Σηκώνω βελτίωση, είναι βέβαιο, γι
αυτό και Τον παρακαλώ να μου δώσει κι άλλο χρόνο, έχω ακόμη να κάνω πολλά και να
μάθω πολλά… παρακαλώ επίσης να κάνει λίγο κράτει με τις απώλειες. Το μόνο που
θέλω να χάσω είναι κιλά…. Τίποτε άλλο.
Να με χαίρεστε λοιπόν και να σας χαίρομαι όλους.
Ε.
