ζάχαρη άχνη...
μυθιστορία της μνήμης
Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012
Κουβέντα
«…και ήκουσεν ρήματα άρρητα»
Μη αναγνωρίζοντας όμως
Τη φωνή και τη γλώσσα
Κρύφτηκε
Τι ανθρώπινη αντίδραση.
Μπροστά στο Θεό και στο Φόβο
Γινόμαστε άνθρωποι.
Α, Ναι! Και στον Έρωτα,
Αλλά αυτό μην το ξαναπείς.
Ε.Λ.
4/6/2012
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα